Vücudumuz ile dış ortam arasında gaz alışverişini sağlayan sistemdir. Bu sistem sayesinde, organizmanın enerji gereksinimini karşılamak için gerekli olan oksijen vücuda alınır, atık olarak oluşan karbondioksit ise vücuttan atılır.

Gırtlak (Larinks), soluk borusu (trakea) ve akciğerler (Pulmones) alt solunum yolu organlarıdır.

Solunum sisteminin son organları göğüs boşluğu içerisinde yerleşmiş olan akciğerlerdir. Tabanı aşağıda tepesi yukarıda koni şeklindedirler. Alt kısımda diyaframın üzerine oturur. Dış yüzleri ise kaburgalar ve kaburgaların arasındaki kaslar ile komşuluk yapar. Sağ akciğer, sol akciğere göre daha büyüktür. Bunun nedeni sol tarafta kalbin olmasıdır.

Sağ akciğer üç (üst, orta ve alt), sol akciğer ise iki (üst ve alt) lobdan oluşmuştur. Loblar birbirinden sağda iki, solda ise bir yarık ile ayrılmıştır. Her bir lob kendi içerisinde daha küçük olan lobülüslere o lobülüsler ise daha küçük olan segmentlere ayrılmıştır. Her bir akciğerde on adet segment bulunur.

Her iki akciğere de soluk borusundan ayrılmış olan bir adet ana bronş girer. Bu bronşlar ağaç dalları gibi giderek daha çok dala ayrılır. Ayrılan daha küçük bronşlara bronşçuk (bronkiolus) denir. Bronşçuklar en sonunda yuvarlak, şişkin kör bir kese olarak sonlanır. Bu kör keselere “alveol” denir. Alveoller solunum olayının gerçekleştiği yapılardır. Bronştan alveole gelene kadar olan bölümdeki yapılar bir üzüm salkımına benzetilebilir. Bu şekilde dallanmaların nedeni solunum olayının gerçekleşebileceği yüzey alanını arttırmaktır.

Akciğerlerin çevresini kaplayan zara “plevra” denir. Plevra iç ve dış olmak üzere çift katlıdır. Dış katı göğüs boşluğunun iç yüzeyine yapışık iken iç katı akciğer yüzeyine yapışıktır. İki kat arasında az bir miktarda sıvı vardır. Hiç hava yoktur. Bu sıvının amacı solunum hareketleri sırasında akciğerlerin rahatlıkla hareket etmesini sağlamaktır. Aradaki sıvı nedeniyle plevra içerisinde negatif basınç bulunur. Bu basınç akciğerlerin küçülmeden hep şişkin kalmasını sağlar.